جهاد تربیتی

فعالیت شما چیست و چگونه است؟ فرآیند، روش اجرا، مراحل، جرقه اولیه، جزئیات، قالب، مخاطب شناسی، منابع انسانی، ابزار و امکانات، بازتاب رسانه ای، را توضیح دهید.

طرح "جهاد تربیتی" یک فعالیت جامع فرهنگی و اجتماعی است که با هدف رفع فقر مادی و فرهنگی و تربیت نیروی تراز انقلاب اسلامی اجرا می‌شود. این طرح با الهام از فعالیت‌های گروه‌های جهادی سنتی، اما با رویکردی فراتر از تأمین نیازهای مادی، بر ابعاد تربیتی، فرهنگی و معنوی افراد نیازمند، به‌ویژه نوجوانان و جوانان متمرکز است.

فرآیند اجرای این طرح از چند مرحله اصلی تشکیل شده است. در مرحله نخست، رصد و تحقیق جامعه هدف انجام می‌شود که طی آن، افراد محروم و نیازمند از جمله نیازمندان مادی، فرهنگی، آموزشی و معنوی شناسایی شده و اطلاعات خانوادگی، اقتصادی و اجتماعی آن‌ها ثبت می‌شود. سپس نیازسنجی و دسته‌بندی افراد صورت می‌گیرد که طی آن، نیازهای آن‌ها در چهار دسته نیازهای مادی، فرهنگی، تربیتی و آموزشی طبقه‌بندی می‌شود. در این مرحله، افراد دارای نیاز مادی به خیرین و مراکز حمایتی معرفی شده و آن‌هایی که نیاز تربیتی و فرهنگی دارند، به کانون فرهنگی و کلاس‌های آموزشی ارجاع داده می‌شوند.

پس از این مراحل، برنامه‌ریزی برای تأمین نیازها انجام می‌شود. در حوزه نیازهای مادی، اقداماتی مانند تأمین بسته‌های معیشتی، حمایت تحصیلی از دانش‌آموزان و دانشجویان، معرفی به مراکز آموزش فنی‌حرفه‌ای و تأمین هزینه‌های ضروری انجام می‌شود. برای پاسخگویی به نیازهای فرهنگی و تربیتی، کلاس‌های قرآن، احکام، اخلاق، مهارت‌های زندگی، اردوهای فرهنگی و مذهبی برگزار می‌شود و مراسمات هیئت در منازل محرومان اجرا می‌گردد. در مرحله بعد، برنامه‌های تربیتی و نظارتی اجرا می‌شود که شامل برگزاری کلاس‌های کانون فرهنگی برای کودکان و نوجوانان، ارتباط مستمر با افراد تحت پوشش از طریق مشاوران تربیتی، امام جماعت و مربیان متخصص و همچنین اجرای برنامه‌های اردویی و هیئتی برای ارتباط مداوم با خانواده‌های محروم است. در نهایت، ارزیابی و بازخوردگیری صورت می‌گیرد تا تأثیر این برنامه‌ها سنجیده شده و روند طرح برای دوره‌های بعدی اصلاح و بهینه شود.

این طرح در قالب‌های متنوعی اجرا می‌شود. برگزاری کلاس‌های تربیتی و آموزشی در کانون فرهنگی، اجرای برنامه‌های حمایتی و مشاوره‌ای برای خانواده‌ها و جوانان، برگزاری اردوهای آموزشی و تربیتی با هدف تقویت مهارت‌های اجتماعی و دینی، اجرای طرح "سفره نبوی" که طی آن، بسته‌های معیشتی در مناسبت‌های مذهبی به خانواده‌های محروم اهدا می‌شود، حضور فعال در مدارس و همکاری با آموزش و پرورش برای اجرای برنامه‌های تربیتی و نیز ارتباط با زندانیان و بیماران محروم از جمله برنامه‌های این طرح است.

مخاطبان این طرح محدود به یک قشر خاص نیستند و شامل کودکان و نوجوانان محروم که از طریق کلاس‌های آموزشی و کانون فرهنگی تحت آموزش قرار می‌گیرند، جوانان و نوجوانان آسیب‌دیده اجتماعی که نیاز به هدایت تربیتی دارند، خانواده‌های کم‌بضاعت که نیازمند حمایت مادی و فرهنگی هستند و زندانیان و بیماران محروم که از طریق ارتباط‌گیری و حمایت‌های مالی و معنوی مورد توجه قرار می‌گیرند، می‌شود.

اجرای این طرح نیازمند نیروی انسانی متخصص در حوزه‌های مختلف است. مربیان و اساتید دینی و تربیتی در کانون فرهنگی و کلاس‌های آموزشی فعالیت دارند، مشاوران روان‌شناسی و تربیتی با نوجوانان و خانواده‌های نیازمند کار می‌کنند، روحانیون و مبلغان دینی ارتباط مستمر با خانواده‌ها و دانش‌آموزان دارند و گروه‌های جهادی متخصص در حوزه‌های فنی‌حرفه‌ای، معیشتی و حمایتی فعالیت می‌کنند.

ابزارها و امکانات مورد نیاز این طرح شامل مکان‌های اجرایی مانند مسجد جامع شهر، دفتر گروه جهادی و مدارس، ابزارهای آموزشی مانند کتاب‌های دینی و مهارتی، ابزارهای سمعی و بصری و فناوری‌های آموزشی و همچنین امکانات اردوها و برنامه‌های هیئتی مانند فضای ورزشی، مکان‌های اقامتی و تجهیزات صوتی و تصویری است.

این طرح تاکنون بازتاب رسانه‌ای محدودی داشته است، اما برخی رسانه‌ها از آن گزارش‌هایی منتشر کرده‌اند. شبکه سحر آذری گزارش‌هایی از فعالیت‌های نمایشگاهی آن پخش کرده، رادیو معارف و رادیو جوان در مصاحبه‌هایی به فعالیت‌های فرهنگی و جهادی آن پرداخته‌اند و همچنین، محتواهای مرتبط در پایگاه‌های اطلاع‌رسانی محلی و شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است.

نتایج و تأثیرات اجرای این طرح را می‌توان در افزایش مشارکت نوجوانان و جوانان در فعالیت‌های فرهنگی و تربیتی، بهبود وضعیت تحصیلی و رفتاری دانش‌آموزان تحت پوشش، تقویت ارتباط میان خانواده‌های محروم و فضای مسجد و هیئت و ایجاد الگویی عملی برای حمایت هم‌زمان مادی و تربیتی از اقشار کم‌بضاعت مشاهده کرد.

در مجموع، "جهاد تربیتی" با رویکردی جامع و ترکیبی از حمایت مادی، فرهنگی و تربیتی، توانسته است گروه‌های مختلفی از جامعه را تحت پوشش قرار دهد. برخلاف فعالیت‌های جهادی صرف که تنها بر تأمین نیازهای مادی متمرکز هستند، این طرح تلاش کرده است تا با توجه به ابعاد تربیتی و فرهنگی محرومان، آن‌ها را در مسیر رشد و توانمندسازی قرار دهد. استمرار این طرح و توسعه آن در سطح وسیع‌تر، نیازمند حمایت نهادهای فرهنگی و آموزشی، تأمین منابع مالی پایدار و مستندسازی بهتر فعالیت‌ها است.

تمایز این فعالیت نسبت به فعالیت‌های مشابه (جنبه نوآورانه) از نظر مجری چیست؟ مهمترین شاخصه فعالیت و بخش برجسته این فعالیت کدام است، قالب یا محتوا یا سناریو ؟

۱. تمایز این فعالیت نسبت به فعالیت‌های مشابه (جنبه نوآورانه)

طرح «جهاد تربیتی» در مقایسه با سایر فعالیت‌های مشابه، چند ویژگی متمایز دارد که آن را به یک مدل نوآورانه در عرصه تربیت دینی و فرهنگی تبدیل کرده است. مجری طرح معتقد است که این الگو، با ترکیب خدمات اجتماعی، تربیتی و آموزشی، توانسته است تحول عمیقی در مخاطبان ایجاد کند.

الف) ترکیب مدل جهادی با تربیت دینی و اجتماعی

برخلاف بسیاری از گروه‌های جهادی که صرفاً بر تأمین نیازهای معیشتی و اقتصادی متمرکزند، این گروه رویکردی تلفیقی دارد که در آن، نیازهای مادی و معنوی افراد به‌صورت هم‌زمان تأمین می‌شود.

در این مدل، کمک‌های معیشتی تنها بهانه‌ای برای جذب افراد به برنامه‌های تربیتی و فرهنگی است.

این شیوه، موجب شده است که افراد تحت پوشش، نه‌تنها از لحاظ مالی حمایت شوند، بلکه در مسیر رشد فکری، دینی و اجتماعی نیز هدایت گردند.

ب) نگاه جامع به فقر (تمرکز بر فقر فرهنگی، علمی و سیاسی در کنار فقر اقتصادی)

در بسیاری از طرح‌های حمایتی، فقر اقتصادی به‌عنوان اصلی‌ترین معضل افراد محروم در نظر گرفته می‌شود.

در این طرح، فقر به‌صورت جامع و چندبعدی تعریف شده است، به‌طوری‌که فقر فرهنگی، فقر علمی و حتی فقر سیاسی نیز مدنظر قرار گرفته‌اند.

این نگاه باعث شده است که برنامه‌های تربیتی، نه‌تنها بر مباحث دینی، بلکه بر آگاهی اجتماعی و مهارت‌های زندگی نیز تمرکز داشته باشند.

ج) ورود به فضای تربیتی و تشکیلاتی برای پرورش نیروی انسانی مستعد

درحالی‌که بسیاری از گروه‌های جهادی، فقط به رفع مشکلات فوری افراد تمرکز دارند، این گروه، افراد را در یک مسیر بلندمدت رشد و تربیت قرار می‌دهد.

جذب افراد مستعد، پرورش آن‌ها و سپس به‌کارگیری آن‌ها در فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی، یکی از مهم‌ترین نوآوری‌های این طرح است.

نمونه‌های عملی این رویکرد، ورود برخی از اعضای سابق گروه به نهادهایی مانند آموزش‌وپرورش، بسیج، و حتی مسئولیت‌های اجرایی در شهر است.

د) تبلیغ دینی غیرمستقیم و استفاده از روش‌های غیررسمی برای جذب افراد

برخلاف بسیاری از برنامه‌های تبلیغی که بر سخنرانی‌های رسمی و جلسات مذهبی متمرکز هستند، در این طرح از روش‌های غیررسمی مانند اردوهای تربیتی، مسابقات فرهنگی، و هدایا با نام اهل‌بیت علیهم‌السلام استفاده می‌شود.

برای مثال:

برگزاری اردوهای تفریحی و ورزشی، به‌عنوان بستری برای فعالیت‌های تربیتی

هدیه دادن بسته‌های معیشتی با عنوان «سفره نبوی»، به‌منظور ایجاد پیوند عاطفی میان خانواده‌های محروم و اهل‌بیت علیهم‌السلام

برگزاری جلسات هیئت در منازل خانواده‌های محروم، به‌جای دعوت مستقیم آن‌ها به مساجد

هـ) استفاده از فناوری و ابزارهای نوین برای تربیت و مدیریت نیروها

درحالی‌که بسیاری از گروه‌های مشابه، هنوز از روش‌های سنتی در جذب و آموزش نیروها استفاده می‌کنند، این مجموعه یک سامانه تشکیلاتی طراحی کرده است که تمام فعالیت‌ها، آزمون‌ها و برنامه‌های آموزشی را به‌صورت آنلاین رصد و ارزیابی می‌کند.

شرایط ورود افراد به سطوح اجرایی، بر اساس تسلط آن‌ها بر کتاب‌های تشکیلاتی و اخلاقی تعیین می‌شود، که این امر نشان‌دهنده مدل سازمان‌یافته و علمی این فعالیت است.

۲. مهم‌ترین شاخصه فعالیت و بخش برجسته آن: قالب، محتوا یا سناریو؟

با توجه به ویژگی‌های این طرح، مهم‌ترین شاخصه آن، مدل اجرایی و تشکیلاتی آن است، که شامل قالب اجرایی منسجم، محتوای چندبعدی و سناریوی تدریجی برای جذب و پرورش نیروها است.

الف) قالب اجرایی (ساختار منسجم و برنامه‌ریزی‌شده فعالیت‌ها)

این طرح، یک مدل تشکیلاتی قوی دارد که در آن، هر فرد، بر اساس مهارت‌ها و علایق خود در یکی از بخش‌های آموزشی، تبلیغی یا جهادی سازمان‌دهی می‌شود.

ارتقای اعضای گروه، منوط به گذراندن دوره‌های آموزشی و کسب مهارت‌های مدیریتی و تربیتی است.

فعالیت‌های گروه، به‌صورت مستمر و هدفمند انجام می‌شود و از الگوی «پروژه‌محور» فاصله گرفته است.

ب) محتوا (پوشش همه‌جانبه نیازهای تربیتی، فرهنگی و اجتماعی)

محتوای تربیتی این طرح، فقط به مسائل دینی محدود نمی‌شود، بلکه شامل موضوعات اجتماعی، اخلاقی، روان‌شناختی و مهارتی نیز هست.

در این طرح، نیازهای هر فرد، به‌صورت جداگانه بررسی شده و بر اساس آن، برنامه‌های آموزشی و حمایتی تدوین می‌شود.

به‌جای ارائه محتوای یکسان برای همه، هر فرد بر اساس وضعیت شخصی خود در یکی از مسیرهای آموزشی، مشاوره‌ای یا مهارتی قرار می‌گیرد.

ج) سناریوی تدریجی (جذب غیرمستقیم و ایجاد وابستگی تشکیلاتی)

ورود افراد به این طرح، به‌صورت تدریجی و در مراحل مختلف انجام می‌شود، تا افراد بتوانند به‌صورت طبیعی در مسیر رشد و تربیت قرار بگیرند.

ابتدا افراد از طریق فعالیت‌های جهادی و اجتماعی، به مجموعه جذب می‌شوند.

سپس در قالب اردوهای فرهنگی، جلسات مشاوره و فعالیت‌های گروهی، با مفاهیم تربیتی آشنا شده و در آن‌ها مشارکت می‌کنند.

در نهایت، پس از گذراندن مراحل مختلف، به‌عنوان نیروی فعال در مجموعه به کار گرفته می‌شوند.

این فعالیت ناظر به چه نیاز مخاطبان است (مساله شناسی و ریشه یابی)؟ فعالیت شما چگونه این نیاز را برطرف می‌کند؟ نتایج و دستاوردهای شما چیست؟

۱. مسئله‌شناسی و ریشه‌یابی نیاز مخاطبان

طرح «جهاد تربیتی» با شناسایی دقیق چالش‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی مخاطبان، به‌عنوان یک مدل تربیتی-جهادی طراحی شده است که علاوه بر رفع مشکلات مادی، بر ارتقای فکری و تربیتی جامعه هدف تأکید دارد. این فعالیت در واکنش به چندین نیاز اساسی شکل گرفته است:

الف) ضعف در تربیت دینی و فرهنگی در میان اقشار کم‌برخوردار

در بسیاری از مناطق محروم، مردم به‌ویژه کودکان و نوجوانان، آموزش دینی و فرهنگی منسجمی دریافت نمی‌کنند.

فقدان برنامه‌های تربیتی هدفمند موجب شده است که بسیاری از جوانان این مناطق، در معرض آسیب‌های فکری و اخلاقی قرار گیرند.

برنامه‌های سنتی تبلیغی، اغلب توانایی تعامل مؤثر با این گروه‌های اجتماعی را ندارند و در جذب آن‌ها موفق نیستند.

ب) نبود الگوی جامع برای رسیدگی به فقر چندبعدی (اقتصادی، فرهنگی، علمی و اجتماعی)

فقر در جامعه، فقط به بُعد اقتصادی محدود نمی‌شود، بلکه در بسیاری از موارد، خانواده‌ها از فقر فرهنگی، علمی و سیاسی نیز رنج می‌برند.

درحالی‌که بسیاری از گروه‌های جهادی صرفاً بر تأمین نیازهای معیشتی تمرکز دارند، این طرح به نیازهای فکری، اخلاقی و اجتماعی مخاطبان نیز پرداخته است.

بسیاری از خانواده‌های کم‌برخوردار، فاقد الگوی صحیح تربیتی برای فرزندان خود هستند و این امر، زمینه‌ساز مشکلات رفتاری و اجتماعی می‌شود.

ج) کاهش سطح آگاهی اجتماعی و مهارت‌های زندگی در میان نسل جدید

جوانان و نوجوانان در این مناطق، از لحاظ مهارت‌های ارتباطی، مسئولیت‌پذیری اجتماعی و آگاهی نسبت به مسائل جامعه، در سطح پایینی قرار دارند.

نبود آموزش‌های مهارتی و فرهنگی مناسب، موجب شده است که بسیاری از آن‌ها نتوانند مسیر شغلی و تحصیلی مناسبی را برای خود انتخاب کنند.

فقدان مشاوران متخصص و راهنماهای تربیتی، این مشکلات را تشدید کرده است.

د) تضعیف نهاد خانواده و کاهش پایبندی به ارزش‌های دینی و اخلاقی

افزایش مشکلات معیشتی، موجب ایجاد تنش‌های خانوادگی شده است، که این امر بر تربیت فرزندان تأثیر منفی گذاشته است.

فرهنگ‌های غیردینی و سبک زندگی غربی، به‌ویژه در میان نسل جوان، به‌دلیل عدم وجود برنامه‌های تربیتی مؤثر، در حال گسترش است.

برنامه‌های تبلیغی سنتی، به‌تنهایی قادر به حل این چالش نیستند و نیاز به روش‌های نوین و جذاب‌تر وجود دارد.

۲. این فعالیت چگونه این نیازها را برطرف می‌کند؟

الف) ایجاد مدل ترکیبی جهادی-تربیتی برای پوشش همه‌جانبه نیازها

برخلاف طرح‌های مشابه که صرفاً بر تبلیغ دینی یا ارائه کمک‌های مادی تمرکز دارند، این طرح یک مدل ترکیبی ایجاد کرده است که هم بُعد تربیتی و هم بُعد جهادی را پوشش می‌دهد.

در این مدل، رفع مشکلات معیشتی، به‌عنوان مقدمه‌ای برای جذب افراد به برنامه‌های تربیتی و فرهنگی استفاده می‌شود.

به‌جای نگاه مقطعی به فعالیت‌های جهادی، این طرح یک مسیر بلندمدت را برای تغییر فرهنگی و اجتماعی جامعه هدف در نظر گرفته است.

ب) پرورش نیروهای تربیتی و ایجاد تشکیلات برای استمرار فعالیت

به‌جای اتکا به تبلیغ سنتی، این گروه نیروهای مستعد را شناسایی و آن‌ها را در مسیر رشد و هدایت قرار می‌دهد.

جذب نوجوانان و جوانان به‌عنوان مربیان آینده، موجب شده است که این طرح به یک الگوی تربیتی پایدار تبدیل شود.

ساختار تشکیلاتی این گروه، امکان گسترش فعالیت‌ها و افزایش تأثیرگذاری را فراهم کرده است.

ج) ورود به مسائل خانوادگی و اجتماعی از طریق مشاوره و آموزش مهارت‌های زندگی

یکی از بخش‌های مهم این طرح، ارائه مشاوره‌های خانوادگی و مهارت‌های تربیتی به والدین و فرزندان است.

آموزش‌های ویژه‌ای در زمینه مهارت‌های ارتباطی، سبک زندگی اسلامی، مدیریت تعارضات خانوادگی و آشنایی با حقوق فردی و اجتماعی ارائه شده است.

این روش، موجب تقویت بنیان خانواده‌ها و کاهش آسیب‌های اجتماعی شده است.

د) استفاده از روش‌های نوین برای تبلیغ و تربیت دینی

برای جذب مخاطبان جوان، از اردوهای تربیتی، مسابقات فرهنگی و فعالیت‌های تعاملی استفاده شده است.

به‌جای روش‌های تبلیغی مستقیم، محتواهای تربیتی در قالب برنامه‌های هنری، ورزشی و اجتماعی ارائه شده است.

ارتباط نزدیک مربیان با مخاطبان، موجب افزایش تأثیرگذاری تربیتی شده است.

۳. نتایج و دستاوردهای فعالیت

الف) افزایش آگاهی دینی و فرهنگی در جامعه هدف

با اجرای برنامه‌های مستمر، سطح آگاهی دینی، اخلاقی و فرهنگی مخاطبان افزایش یافته است.

مخاطبان به‌جای دریافت آموزش‌های صرفاً تئوریک، مهارت‌های عملی برای زندگی دینی و اجتماعی خود کسب کرده‌اند.

ب) پرورش نیروهای تربیتی جدید برای توسعه فعالیت‌ها

بسیاری از نوجوانانی که در این طرح شرکت کرده‌اند، خود به مربیان و فعالان فرهنگی تبدیل شده‌اند.

این مدل، باعث شده است که فعالیت‌های گروه، تنها به یک مجموعه خاص محدود نشود، بلکه افراد جدید، خود به گسترش این برنامه کمک کنند.

ج) افزایش مشارکت اجتماعی و مسئولیت‌پذیری در میان جوانان

بسیاری از شرکت‌کنندگان، پس از گذراندن مراحل تربیتی، در فعالیت‌های اجتماعی و جهادی مشارکت فعال دارند.

این روش، موجب افزایش روحیه کار جمعی و مسئولیت‌پذیری اجتماعی شده است.

د) بهبود وضعیت خانواده‌ها و کاهش آسیب‌های اجتماعی

مشاوره‌های خانوادگی و آموزش‌های مهارت‌های زندگی، موجب کاهش تنش‌های خانوادگی و بهبود روابط والدین و فرزندان شده است.

افزایش آگاهی اجتماعی، موجب کاهش آسیب‌هایی مانند طلاق، اعتیاد و رفتارهای پرخطر در جامعه هدف شده است.

چالش‌ها و موانع کسب موفقیت (ریسک ها) این فعالیت را چه می‌دانید؟

طرح «جهاد تربیتی» با وجود موفقیت در ایجاد یک مدل تربیتی-جهادی پایدار، با چالش‌های متعددی مواجه است که استمرار و گسترش آن را با موانعی همراه کرده است. این چالش‌ها را می‌توان در چهار حوزه ساختاری، فرهنگی-اجتماعی، مالی و اجرایی بررسی کرد.

۱. چالش‌های ساختاری و اجرایی

یکی از موانع اساسی این طرح، نبود حمایت رسمی از سوی نهادهای فرهنگی و تبلیغی است. این فعالیت تاکنون به‌صورت مستقل و بر پایه ظرفیت‌های مردمی و داوطلبانه پیش رفته است، اما توسعه و گسترش آن به حمایت‌های نهادی نیاز دارد. نبود تعامل کافی با سازمان‌هایی مانند حوزه‌های علمیه، سازمان تبلیغات اسلامی و نهادهای فرهنگی دولتی، موجب شده است که این فعالیت از برخی ظرفیت‌های حمایتی محروم بماند.

محدودیت در تأمین نیروی انسانی متخصص برای اجرای برنامه‌های تربیتی، چالش دیگر این طرح است. تربیت نیروهای آگاه و متعهد که بتوانند هم در زمینه‌های تربیتی و هم در فعالیت‌های جهادی نقش‌آفرینی کنند، نیازمند یک ساختار آموزشی منسجم و فرآیندی زمان‌بر است. عدم دسترسی کافی به مربیان مجرب و عدم امکان جذب نیروی جدید در مقیاس وسیع، باعث شده است که ظرفیت پوشش این طرح محدود باقی بماند.

۲. چالش‌های فرهنگی و اجتماعی

یکی از مشکلات مهم در اجرای این فعالیت، مقاومت‌های فرهنگی و نگرشی در برخی از جوامع هدف نسبت به روش‌های جدید تبلیغی و تربیتی است. برخی از خانواده‌ها، به‌ویژه در مناطق محروم، هنوز به الگوهای سنتی تربیتی پایبند هستند و پذیرش روش‌های نوین مانند تعاملات گروهی، مشاوره‌های اجتماعی و آموزش‌های غیررسمی برای آن‌ها دشوار است. این مقاومت، باعث شده است که فرآیند تغییر فرهنگی، به‌کندی پیش برود و نیاز به زمان و سرمایه‌گذاری بیشتری داشته باشد.

از سوی دیگر، گسترش فضای مجازی و افزایش شبهات دینی و اعتقادی، چالش جدیدی را در مسیر این طرح ایجاد کرده است. بسیاری از جوانان در معرض محتواهای رسانه‌ای متنوع و بعضاً متضاد با آموزه‌های دینی قرار دارند و امکان پاسخگویی سریع و مستمر به این شبهات، با محدودیت‌هایی همراه است. عدم وجود زیرساخت‌های مناسب ارتباطی در برخی مناطق محروم، موجب کاهش اثربخشی تبلیغ و تعامل مستمر مربیان با مخاطبان شده است.

۳. چالش‌های مالی و منابع حمایتی

یکی از موانع اصلی در اجرای این طرح، نبود منابع مالی پایدار و قابل‌اتکا برای گسترش فعالیت‌ها است. این پروژه تاکنون بیشتر بر حمایت‌های مردمی و مشارکت‌های داوطلبانه استوار بوده است، اما با گسترش فعالیت‌ها، هزینه‌های اجرایی آن نیز افزایش یافته است. تأمین هزینه‌های مربوط به رفت‌وآمد مربیان، برگزاری اردوهای تربیتی، تأمین منابع آموزشی و فرهنگی، و همچنین حمایت‌های معیشتی از خانواده‌های نیازمند، نیازمند منابع مالی پایدار است که تاکنون به‌صورت مشخص تأمین نشده است.

همچنین، محدودیت در دسترسی به ابزارهای تبلیغی و رسانه‌ای، بر روند اجرای برنامه‌ها تأثیر گذاشته است. بسیاری از گروه‌های تبلیغی، از طریق تولید محتوای چندرسانه‌ای و حضور در رسانه‌های اجتماعی، تأثیرگذاری بیشتری دارند، اما این طرح به‌دلیل نداشتن تجهیزات و منابع کافی برای تولید محتوای حرفه‌ای، نتوانسته است به‌صورت گسترده در این فضا حضور پیدا کند.

۴. چالش‌های مرتبط با توسعه و آینده طرح

یکی از دغدغه‌های مهم این طرح، دشواری در گسترش مدل اجرایی آن به سایر مناطق کشور است. باوجود موفقیت در محدوده‌های مشخص، انتقال این تجربه به مناطق دیگر نیازمند شبکه‌سازی گسترده‌تر، تأمین نیروهای متخصص و ایجاد یک الگوی استاندارد اجرایی است که درحال‌حاضر، زیرساخت‌های لازم برای آن فراهم نشده است.

علاوه بر این، ضرورت به‌روزرسانی روش‌های تبلیغی و استفاده از فناوری‌های نوین، یکی دیگر از چالش‌های آینده این طرح محسوب می‌شود. اگرچه این فعالیت توانسته است شیوه‌های نوین تبلیغی را تاحدودی در برنامه‌های خود بگنجاند، اما برای افزایش اثربخشی در نسل جدید، نیاز به سرمایه‌گذاری بیشتر در حوزه فناوری، آموزش مجازی و تولید محتوای دیجیتال وجود دارد.