ترویج فرهنگ جهاد و شهادت در پادگان

فعالیت شما چیست و چگونه است؟ فرآیند، روش اجرا، مراحل، جرقه اولیه، جزئیات، قالب، مخاطب شناسی، منابع انسانی، ابزار و امکانات، بازتاب رسانه ای، را توضیح دهید.

فعالیت تبلیغی جناب علی آل‌ناصر با عنوان «ترویج فرهنگ جهاد و شهادت در کادر نظامی» در یکی از پادگان‌های نظامی تهران انجام می‌شود. این فعالیت ابتدا با مشاهده ضعف در روحیه جهادی و بصیرتی برخی نیروهای نظامی آغاز شد؛ ایشان متوجه شدند که برخی از کادر نظامی علی‌رغم هدف‌گذاری اولیه برای دفاع از نظام و کشور، دچار نوعی سردرگمی و ضعف در اعتقادات دینی و روحیه جهادی هستند. این مسئله جرقه‌ای شد تا فعالیت تبلیغی خاصی برای تقویت مباحث دین، مذهب، جهاد و شهادت در میان این نیروها طراحی شود.

روش اجرای این فعالیت عمدتاً مبتنی بر تبلیغ چهره‌به‌چهره است. ایشان ضمن حضور در پادگان، به گفت‌وگوهای صمیمی و مشاوره‌ای با نیروهای نظامی می‌پردازد و تلاش می‌کند تا مفاهیم دینی، لزوم جهاد، ایثار، و شهادت را در قالبی قابل‌فهم و مرتبط با زندگی عملی ایشان منتقل نماید. علاوه بر جلسات فردی، گاهی سخنرانی‌هایی عمومی با موضوعات کلی نیز برگزار می‌شود.

مخاطبین این طرح عمدتاً کادر نظامی هستند که شامل نیروهای رسمی، بسیجیان داوطلب و عمدتاً مدافعان حرم می‌باشند. مخاطبین بعضاً دارای پیش‌زمینه طلبگی نیز هستند و در برخی موارد نیروهایی از کشورهای همسو مانند یمن نیز در جمع حضور دارند. ویژگی بارز مخاطبین، داشتن تجربه یا علاقه به جهاد، ولی با ضعف‌هایی در حوزه مباحث اعتقادی، احکامی و بصیرتی است.

منابع انسانی این فعالیت در بیشتر اوقات فقط خود مبلغ (جناب آل‌ناصر) است؛ ولی در مواردی معدود، برخی دوستان یا نیروهایی که سابقه تحصیل حوزوی داشته‌اند، در انتقال مفاهیم به ایشان کمک کرده‌اند. مبلغ تأکید دارد که لازمه موفقیت در چنین محیطی، داشتن آشنایی کامل با فضای نظامی، روحیات مخاطبین و سابقه حضور در کنار ایشان است؛ خودش نیز به‌واسطه سابقه دو ساله حضور در سوریه به عنوان مدافع حرم، توانسته است ارتباط مؤثری برقرار کند.

ابزار و امکانات خاصی در این فعالیت مورد استفاده قرار نمی‌گیرد و عملاً به‌دلیل محدودیت‌های نظامی پادگان، امکان استفاده از وسایل ارتباطی مانند تلفن همراه، تصویر یا رسانه وجود ندارد. فعالیت‌ها صرفاً با ابزار گفتار، تعامل مستقیم و تجربه عملی انجام می‌گیرد.

بازتاب رسانه‌ای برای این فعالیت وجود نداشته و به‌صراحت ذکر شده که به‌دلیل محدودیت‌های محیط نظامی، نه امکان تصویربرداری و مستندسازی وجود دارد و نه امکان پوشش رسانه‌ای رسمی.

تمایز این فعالیت نسبت به فعالیت‌های مشابه (جنبه نوآورانه) از نظر مجری چیست؟ مهمترین شاخصه فعالیت و بخش برجسته این فعالیت کدام است، قالب یا محتوا یا سناریو ؟

نوآوری این فعالیت از نگاه مجری، در شیوه ارتباط نزدیک و چهره‌به‌چهره با مخاطب خاص یعنی نیروهای نظامی است؛ ایشان با شناخت دقیق و قبلی از روحیات مخاطبین و حضور مستمر در فضای زندگی و کاری آنان، توانسته‌اند یک ارتباط عمیق و مؤثر برقرار کنند. این شناخت پیشینی باعث شده که مباحث اعتقادی و جهادی را به نحوی ارائه دهد که دقیقاً ناظر به خلأها و نیازهای مخاطب باشد.

مهم‌ترین شاخصه این فعالیت، «محتوا» است؛ یعنی محور اصلی کار، انتقال مفاهیم مربوط به فرهنگ جهاد، ایثار، شهادت و مباحث بصیرتی است که در تقویت روحیه جهادی مخاطبین نقش کلیدی دارد. قالب کار، یعنی گفتگوی چهره‌به‌چهره، در خدمت این محتوا قرار گرفته است.

این فعالیت ناظر به چه نیاز مخاطبان است (مساله شناسی و ریشه یابی)؟ فعالیت شما چگونه این نیاز را برطرف می‌کند؟ نتایج و دستاوردهای شما چیست؟

این فعالیت در پاسخ به نیاز مشخص مخاطبین به تقویت اعتقادات دینی، انگیزه جهادی و تبیین مباحث بصیرتی طراحی شده است. بسیاری از مخاطبین با هدف جهاد و دفاع از وطن وارد این عرصه شده‌اند، اما در ادامه دچار نوعی افت انگیزشی و فکری شده‌اند. برخی ضعف در احکام شرعی یا مسائل عقیدتی داشتند که این ضعف می‌توانست در آینده منجر به تزلزل در مسیر جهاد شود.

فعالیت تبلیغی جناب آل‌ناصر با گفت‌وگوهای مشاوره‌ای و ارائه محتوای دینی به‌صورت دقیق، نیازهای درونی مخاطبان را شناسایی کرده و سعی در تقویت باورها و اعتقادات آنان داشته است. از طریق بیان اینکه زندگی باید به‌صورت شهادت‌گونه باشد، نه فقط مردن در راه شهادت، ایشان توانسته‌اند نگاهی عمیق‌تر به مفهوم جهاد در ذهن مخاطب ایجاد کنند.

از دستاوردهای مشخص این فعالیت می‌توان به رضایت بالای مخاطبین، اظهار تشویق از سوی برخی فرماندهان نظامی و مشاهده بازخوردهای مثبت مانند تعمیق هدف‌مندی در مسیر جهاد و تغییر رویکرد مخاطبین نسبت به مفهوم شهادت اشاره کرد.

چالش‌ها و موانع کسب موفقیت (ریسک ها) این فعالیت را چه می‌دانید؟

مهم‌ترین چالش این فعالیت، مقاومت ابتدایی برخی مخاطبین نسبت به مطالب و سخنرانی‌های مستقیم بوده است. ایشان متوجه شدند که ورود ناگهانی به مباحث عمیق دینی در جمع‌های بزرگ با مقاومت مواجه می‌شود، بنابراین روش چهره‌به‌چهره را جایگزین کردند که تأثیرگذاری بیشتری داشت.

دیگر چالش، عدم امکان استفاده از رسانه، ابزارهای ارتباطی و ثبت مستندات به‌دلیل شرایط خاص محیط نظامی بوده است. همچنین نبود نیروی همراه ثابت باعث شده بیشتر بار کار به‌صورت فردی توسط مجری انجام گیرد.