تبلیغ عمومی

فعالیت شما چیست و چگونه است؟ فرآیند، روش اجرا، مراحل، جرقه اولیه، جزئیات، قالب، مخاطب شناسی، منابع انسانی، ابزار و امکانات، بازتاب رسانه ای، را توضیح دهید.

فعالیت سرکار خانم معصومه خادمی با عنوان «طرح تبلیغ عمومی با محوریت آموزش احکام در قالب قصه و بازی»، تلاشی نو و خلاقانه برای ارتقای سطح دینی و اعتقادی دانش‌آموزان در رده سنی دبستان تا راهنمایی است. ایشان طلبه سطح دو از شهرستان دیلم هستند و فعالیت تبلیغی خود را به صورت میدانی در مدارس و محلات آغاز کرده‌اند.

جرقه اولیه طرح زمانی زده شد که ایشان در جلسه‌ای فرهنگی با حضور فعالان فرهنگی از تهران و بوشهر شرکت کردند. در این جلسه بر لزوم ورود افراد عادی جامعه، نه فقط مسئولان رسمی، به میدان عمل فرهنگی و برداشتن باری از دوش رهبری تأکید شد. این جلسه، انگیزه‌ای جدی برای شروع حرکت فرهنگی در ایشان ایجاد کرد.

فرآیند و روش اجرا به این صورت است که خانم خادمی با انتخاب دانش‌آموزان در رده سنی ۷ تا ۱۳ سال، اقدام به آموزش احکام دینی از طریق قصه‌گویی، طرح پرسش و پاسخ، اجرای پانتومیم و ایجاد مشارکت مستقیم مخاطب می‌کند. برخلاف شیوه‌های رایج و خشک تدریس رساله‌ای، این طرح بر بیان احکام در قالبی داستانی و قابل فهم برای کودکان تمرکز دارد.

اجرای طرح در مدارس و گاهی در سطح محلات انجام می‌شود. ابتدا با یک گفت‌وگوی ساده شروع می‌شود، سپس دانش‌آموزان با سوالاتی سنجیده می‌شوند، مشارکت فعال پیدا می‌کنند و در قالب بازی‌هایی مانند پانتومیم یا ایفای نقش، مفاهیم را بازگو می‌کنند. در پایان نیز با اهدای جوایز کوچک و متناسب با سن آن‌ها، انگیزه برای تداوم مشارکت ایجاد می‌شود.

قالب اجرای فعالیت آموزشی-فرهنگی با بهره‌گیری از ابزارهای تعاملی، کودک‌محور و جذاب است. طرح با تاکید بر زبان کودکانه، زبان بدن و مشارکت عاطفی، سعی دارد مخاطب را نه‌فقط شنونده، بلکه فعال برنامه کند.

مخاطب‌شناسی طرح بر پایه تحلیل شخصی و تجربی از گیرایی بیشتر رده سنی دبستان و راهنمایی طراحی شده است. این دو گروه به دلیل ذهن آماده، نشاط طبیعی و فاصله گرفتن از فشارهای روانی نوجوانی، هدف اصلی طرح قرار گرفته‌اند.

منابع انسانی ابتدا فقط خانم خادمی بوده است، اما به مرور تیمی پنج‌نفره از طلاب شهر دیلم به ایشان پیوسته‌اند. این تیم نه‌تنها در اجرای برنامه‌ها کمک می‌کنند، بلکه زیرمجموعه‌هایی از آموزش‌گیرندگان خود را نیز فعال کرده‌اند تا کار به صورت زنجیره‌ای توسعه یابد.

ابزار و امکانات شامل قصه، زبان گفتار ساده، بازی‌های گروهی، وسایل کمک آموزشی ساده، فضاهای آزاد مدرسه، و هدایای کوچک برای تشویق دانش‌آموزان است.

بازتاب رسانه‌ای رسمی برای طرح ذکر نشده است، اما بازخورد مثبت مدیران مدارس و دانش‌آموزان و استقبال مجدد از اجرای برنامه، گواه موفقیت طرح است.

تمایز این فعالیت نسبت به فعالیت‌های مشابه (جنبه نوآورانه) از نظر مجری چیست؟ مهمترین شاخصه فعالیت و بخش برجسته این فعالیت کدام است، قالب یا محتوا یا سناریو ؟

نوآوری طرح از منظر مجری در چند بخش برجسته می‌شود:

ترکیب آموزش احکام با قصه‌گویی، بازی و پانتومیم.

فاصله گرفتن از لحن خشک، رسمی و غیرجذاب رساله‌ای.

انتخاب زمان مناسب از نظر روانی و درسی دانش‌آموزان (مثلاً زمان ورزش یا زمان بدون امتحان).

استفاده از زبان کودکانه و فعال‌سازی خود کودک در برنامه.

در نتیجه، برجسته‌ترین شاخصه این طرح، قالب اجرایی تعاملی و جذاب است که محتوای دینی را در بستری دوست‌داشتنی به مخاطب کودک و نوجوان ارائه می‌دهد.

این فعالیت ناظر به چه نیاز مخاطبان است (مساله شناسی و ریشه یابی)؟ فعالیت شما چگونه این نیاز را برطرف می‌کند؟ نتایج و دستاوردهای شما چیست؟

نیاز اصلی مخاطب از نگاه مجری، ضعف شدید اعتقادی و مذهبی کودکان در فضای کنونی اجتماعی و خانوادگی است. بسیاری از خانواده‌ها به مباحث دینی توجهی ندارند و کودکان نیز در معرض فضای مجازی با محتوای بی‌پشتوانه قرار دارند.

راه‌حل طرح: ایجاد ارتباط عاطفی با کودک، ارائه احکام در قالب سرگرمی، مشارکت‌طلبی، و ایجاد حس ارزشمندی در کودک. این امر باعث می‌شود کودک با شوق در جلسه حضور یابد، مفاهیم را بفهمد، و حتی خارج از مدرسه نیز درباره آن بیندیشد یا بنویسد.

دستاوردها:

استقبال گرم و فعال دانش‌آموزان از برنامه‌ها.

بازخورد مثبت مدیران مدارس و درخواست برای تکرار جلسات.

شکل‌گیری علاقه پایدار دانش‌آموزان به مفاهیم دینی.

بروز مسئولیت‌پذیری در دانش‌آموزان در ارائه مطالب یا اجرای بازی‌ها.

تولید دل‌نوشته و مشارکت در بخش‌های داوطلبانه برنامه.

چالش‌ها و موانع کسب موفقیت (ریسک ها) این فعالیت را چه می‌دانید؟

موانع اصلی طرح عبارت‌اند از:

کمبود وقت کافی در مدارس به دلیل نزدیکی به امتحانات، ماه رمضان، مناسبت‌های متعدد و تعطیلات.

فقدان بودجه لازم برای تهیه وسایل، دعوت از مداح یا سخنران، جوایز و هماهنگی‌ها.

نبود حمایت نهادی و عدم امکان اختصاص مکان‌های مشخص برای برگزاری جلسات بزرگ‌تر.

محدودیت در جذب کامل خانواده‌ها برای مشارکت و همراهی در اجرای برنامه‌ها.